Agarimoso agasallo: o libro Gin Tonic

Chega por correo o agasallo sorpresa do agarimoso e admirábel Cesare. Un libro miudiño e encantador, para meter no peto e sacar nos intres tranquilos das longas e medidativas viaxes en tren. Chámase Gin Tonic, e o autor é Javier Cejas, barcelonés que ademais de escribir e debuxar, traballa nun bar de cócteles que el mesmo abriu hai catro anos.

Malia que o limiar sostén que “no es un libro de cócteles”, senón un de ilustracións e historias, a literatura cocteleira amosa que esas tres facetas sempre andaron da man, dende a publicación da biblia dos cócteles, o Savoy Cocktail Book, da que falarei no futuro. Ademais, o libro insírese maxistralmente na traxectoria bibliográfica da arte da mestura incesante, pois aparella o divertimento e o sentido de humor que asociamos ledamente con esa tradición.

Ademais do limiar, o texto integra un estudo sobre a etimoloxía do cóctel, 28 historias para 28 cócteles, e mais unhas láminas etimolóxicas. Discrepo co autor unicamente en dúas áreas.

En primeiro lugar, non concordo coa importancia que lles outorga aos barmans en detrimento dos consumidores que fican supostamente á outra beira da barra. Non cabe a menor dúbida de que cando o barman exerce a súa arte de maneira rigorosa e creativa, acada o rango de xenio, e demostra unhas habilidades excepcionais para mesturar. Con todo, sosteño que calquera persoa á que lle guste tomar cócteles nos bares é igualmente capaz de facer boas mesturas na casa, sempre que dispoña dun bo libro, que sexa fiel ás medidas axeitadas de cada licor, e que respecte as normas básicas e fundamentais dun bo cóctel (usar xeo sempre fresco, cambiar de copa, e usar da copa axeitada para cada cóctel).

Tamén discrepo niso de que o gintonic sexa un bo cóctel. Cóctel éo, segundo a definición de calquera dicionario pola que un cóctel é unha bebida que consiste en dous ou máis ingredientes. O Gin Tonic é un cóctel, si, pero non é bo nin respecta as calidades básicas dunha xenebra incluso regular. Diso tamén falarei no futuro, seguindo o convite do Borralleira que non concorda comigo neste particular debate da adoito polémica ciencia da cocteloxía. Con todo, nestas discrepancias xace un dos seus moitos aspectos encantadores.